Meimaand, Giromaand

10-05-2022

In 1998 kocht ik een prachtige roze trui van de Giro in Toscane. Een kleinoot om trots op te zijn. Je kan me ermee bewonderen in Zwitserland naast een sneeuwmuur. Mijn eerste grote bergpas was de Col du Galibier, ook tussen de sneeuwmuren. En als je dan boven komt en je ziet de top van de Mont Blanc liggen, in vogelvlucht ruim 100 kilometer verder, dan ben je op slag verkocht. Sorry mannen, die sensatie zal je NOOIT of te NIMMER in Mallorca ervaren!

We schrijven maandag 10 mei 2010. De GM fabriek is aan zijn zwanengang bezig en GM maakt dankbaar gebruik van een achterpoortje in de wetgeving om ook zijn bedienden op technische werkloosheid te zetten. Maar geen nood, ik trommel enkele sportieve collega's op om naar de Giro te gaan kijken. De derde rit gaat over 224 kilometer van Amsterdam naar Middelburg. Met de fiets naar Bath, waar er nog enkele collega's wachten die met de auto tot daar zijn gekomen. De groepsfoto bij het vertrek is door Bruno genomen, die maar een stuk met ons is meegereden. Moest hij mosselen gaan kopen in Yerseke of was dat een anderen keer? Ik ben de tweede van links met uiteraard mijn roze trui en daar boven een vest van Liquigas, want die reden ook met Cannondale en het was zowaar een Italiaanse ploeg. Naast mij herken je ongetwijfeld Ronny Vergeylen. Uiterst rechts Marc Verswijver.

We zijn van daar naar Vrouwenpolder gereden en de renners opgewacht op de zeedijk tussen Walcheren en Noord-Beveland.

Na de passage van de renners en uiteraard de volgwagens zijn we nog ne vettige friet gaan eten juist over de dijk in Kamperland. Thuis gekomen had ik 190 kilometer met een gemiddelde van 29 km/u. De rit zelf werd in de spurt gewonnen door onze landgenoot Wouter Weylandt, maar dat vernamen we pas als we thuis kwamen. En zoals jullie ongetwijfeld weten is Wouter het jaar nadien, ook in de derde rit van de Giro, dodelijk verongelukt.

Toen ik enkele jaren later lange ritten begon te organiseren voor de Heidestoempers was de Wouter Weylandt Classic mijn eerste idee. Voor Wouter was er immers ondertussen een monument opgericht op de plek waar die legendarische rit aankwam, in het centrum van Middelburg dus.

Je ziet hier het parkoers van de editie van 2016, goed voor 205 kilometer en 29 gemiddeld. Stops waren er in het station van Middelburg en Wemeldinge.

Tenslotte poseren we rond het stemmige monument. Dit jaar vertrok de Giro in Budapest, dat is net iets te ver...

Guy Crikemans