Meimaand, Giromaand
In 1998 kocht ik een prachtige roze trui van de Giro in Toscane. Een kleinoot om trots op te zijn. Je kan me ermee bewonderen in Zwitserland
naast een sneeuwmuur. Mijn eerste grote
bergpas was de Col du Galibier, ook tussen de sneeuwmuren. En als je dan boven komt en je ziet de top
van de Mont Blanc liggen, in vogelvlucht ruim 100 kilometer verder, dan ben je
op slag verkocht. Sorry mannen, die
sensatie zal je NOOIT of te NIMMER in Mallorca ervaren!
We schrijven maandag 10 mei 2010. De
GM fabriek is aan zijn zwanengang bezig en GM maakt dankbaar gebruik van een
achterpoortje in de wetgeving om ook zijn bedienden op technische werkloosheid
te zetten. Maar geen nood, ik trommel
enkele sportieve collega's op om naar de Giro te gaan kijken. De derde rit gaat over 224 kilometer van
Amsterdam naar Middelburg. Met de fiets
naar Bath, waar er nog enkele collega's wachten die met de auto tot daar zijn
gekomen. De groepsfoto bij het vertrek
is door Bruno genomen, die maar een stuk met ons is meegereden. Moest hij mosselen gaan kopen in Yerseke of
was dat een anderen keer? Ik ben de
tweede van links met uiteraard mijn roze trui en daar boven een vest van
Liquigas, want die reden ook met Cannondale en het was zowaar een Italiaanse
ploeg. Naast mij herken je ongetwijfeld
Ronny Vergeylen. Uiterst rechts Marc
Verswijver.
We zijn van daar naar Vrouwenpolder gereden en de renners opgewacht op de zeedijk
tussen Walcheren en Noord-Beveland.
Na de passage van de renners en uiteraard de volgwagens zijn we nog ne
vettige friet gaan eten juist over de dijk in Kamperland. Thuis gekomen had ik 190 kilometer met een
gemiddelde van 29 km/u. De rit zelf werd
in de spurt gewonnen door onze landgenoot Wouter Weylandt, maar dat vernamen we
pas als we thuis kwamen. En zoals jullie
ongetwijfeld weten is Wouter het jaar nadien, ook in de derde rit van de Giro,
dodelijk verongelukt.
Toen ik enkele jaren later lange ritten begon te organiseren voor de Heidestoempers was de Wouter Weylandt Classic mijn eerste idee. Voor Wouter was er immers ondertussen een monument opgericht op de plek waar die legendarische rit aankwam, in het centrum van Middelburg dus.
Je ziet hier het parkoers van de editie van 2016, goed voor 205 kilometer
en 29 gemiddeld. Stops waren er in het
station van Middelburg en Wemeldinge.
Tenslotte poseren we rond het stemmige monument. Dit jaar vertrok de Giro in Budapest, dat is net iets te ver...
Guy Crikemans