Fred Flintstone in de AGR
Een soldaat komt goed beslagen op het slagveld voor een oorlog ! Zo ook uw verslaggever (nvdr Bob Zaman) liet zijn 'Trek'-paard updaten bij een plaatselijke fietshandelaar (die wat hierna wordt beschreven zijn naam niet vernoemd wil zien). Een nieuwe bergcassette dito ketting en een volledige check up zouden de slaagkansen op een succesvolle Amstel Gold Race vergemakkelijken.
Na maandenlange voorbereiding hadden we (Roger V., Jan B., Bruno S. en ik) er een weekend Zuid -Limburg van gemaakt. Vrijdagmiddag hadden we de starttickets opgehaald gevolgd door een korte verkenningsrit door dit prachtig landschap.
Wat volgens Murphy niet kon gebeuren , gebeurde toch. Mijn nieuwe ketting brak maar gelukkig had Bruno het juiste materiaal bij om dit samen met Roger op te lossen ! Een ezel stoot zich geen 2 maal aan dezelfde steen maar mijn fiets is geen ezel. Dus 1 uur later hetzelfde tafereel met dezelfde oplossing. Oef !
Toch goed aangekomen aan de B&B zijn we met een gerust gemoed gaan slapen want zaterdag werden we verwacht in de vip-tent rond 7.30 voor een stevig ontbijt. De kille ochtend deed ons ontwaken op de fiets en na 10 minuten... brak mijn ketting weer ! Weer hadden we vuile handen om ze te herstellen. Goed begin...
Een filmschrijver kan geen slechter scenario bedenken : op weg naar ons ontbijt op de Couwenberg gaf mijn paard er de brui aan ! Ketting stuk, pad afgebroken en spaken stuk enz. Ik besefte dat nog voor het begin mijn AGR afgelopen was. Het was dan nog 4 km tot aan de tent en te voet naar boven.
Mijn fietsmaten reden, na afspraak, door om te ontbijten en ik zou wel zien hoe ik er zou geraken. Hopend op een barmachtige Samaritaan die me zou helpen, stak ik mijn duim uit voor een lift maar zonder succes. De voorbijrijdende auto's hadden misschien nog wel plaats op hun fietsrek maar hun hoofden stonden elders naar. Dan maar te voet naar boven met een fiets die niet bolde.
Toch had God (waarschijnlijk met inspraak van Marc Van Gool) mijn schietgebedje aanhoord. Een gemeenteploeg, die al rijdend signalisatiepaaltjes aan het neerzetten was , passeerde me. Ik gooide mijn fiets op hun halfopen vrachtwagen en vroeg of ik bergop kon meerijden. Ze zetten me af aan het vertrekpunt waarvoor nogmaals dank.
Ondertussen had de ploeg een stevig ontbijt met spek en eieren achter de kiezen en ze vertrokken aan hun AGR. Ik zou wel zien hoe het verder zou verlopen. Ik nam 3 koffies en zette me in een hoek van de tent in de houding van 'de Denker' van beeldhouwer Rodin. Om het verslag niet eindeloos lang te maken weerhou ik maar 3 mogelijke uiteindelijke scenario's.
- We huren een fiets/ check / negatief = sold out !
- Reparatie fiets door het plaatselijke Shimanoteam op het parcours / check = geen juiste wisselstukken aanwezig.
- Opzoeken van een plaatselijke fietshersteller.
Na wat heen en weer getelefoneer, kwam ik terecht in Schin Op Geul. Ze konden dit waarschijnlijk maken. Alhoewel de winkel maar op 8 km van de vertrekplaats was, kon ik er niet geraken door het afgesloten verkeersvrije parcours. Op de vipruimte stond een vliegend reparatieteam (zeg maar een Touring wegenhulp maar dan voor fietsen). Die werd bemand door Ad (die zondag chauffeur was in de eerste jurywagen) en Lennert (die zondag chauffeur was in één van de vipwagens ).
Op mijn vraag om me te vervoeren, was het antwoord negatief wegens buiten parcours. Maar vraag het maar aan de baas, die er juist aankwam ! Met wat tranen in de ogen en als argument van één van de hoofdsponsors zijnde, kon ik Sjoerd overtuigen (Ik noem hem zo omdat ik zijn naam niet ken).
Wat nu volgt is een weergave van een gesprek vertaald van het Limburgs in het Nederlands tussen Sjoerd, Ad en Lennert.
Sjoerd: Ja mannen rij maar naar Schin Op Geul.
Ad: Dat kan niet. We geraken er niet. Het is daar allemaal omleiding!
Sjoerd: Neem dan toch de toerwagen (wedstrijdwagen van morgen)
Lennert : We geraken er niet door en het is allemaal eenrichtingverkeer!
Sjoerd: Neem dan toch een motard mee!
Voor ik het besefte lag mijn fiets in de koffer en reden we onder begeleiding/tegen het verkeer in richting Schin. Tijdens onze rit mompelde Ad dat er elk jaar deelnemers zijn die met oude rommel toekomen en door hun interventie met een nieuwe huiswaarts keren. Ik voelde me niet aangesproken...
De fietswinkel Jean Habets (www.cyclesjeanhabets.nl) verbaasde me en was een streling voor het oog van elke fietsliefhebber. Ik merkte dadelijk een gamma nieuwe fietsen op en ook in mijn maat . Mijn AGR was dan toch niet teneinde !
4 techniekers sleutelde aan herstellingen en 'the master of the team', een vrouw overigens, sprak met kennis van zaken. Met wat opzoekwerk op de computer en in het magazijn kon mijn werkpaard gerepareerd worden en 132 euro later trapte ik richting 4-landenpunt, waar we samen de lunch zouden nemen.
12.30u done : Lunch in Brasserie de Buitenlucht, met nadien verderzetting van de tocht met heel ons team.
O ja, wat de AGR
betreft :
- De Keutenberg blijft pijn doen
- Mooie landschappen en goede asfaltwegen
- Op de Fromberg werd Roger Vroom getroffen door een afgeweken kruisraket die hem naar boven katapulteerde.
- Na de verschillenden heuvels en kilometers begon het voor ons allen zwaar te wegen en ieder atleet weet dat hij/zij wel eens op de tanden moet bijten.
- Iedereen gaat wel eens de sportgrenzen opzoeken of verleggen. Soms ziet het zwart voor de ogen en soms kan de hartslagmeter rare sprongen doen.
- Ook voor Bruno was het blijkbaar een zware dag! Maar hoe diep Bruno wel gegaan is blijkt uit zijn apostolische woorden : "Ik denk dat ik te moe ben om bier te drinken". Dit moet een zware klap zijn voor ieder geoefende Heidestoemper. Een uppercut frontaal in het aangezicht gesmakt ! Dit moet vele wielertoeristen dwingen tot stoppen met fietsen. Woorden die gebeiteld werden in de stenen tafels van de Heidestoempers en in het archief zullen bewaard worden. Na het neerleggen van deze acte bij notarissen "Dejongh, De Boungne & De Smedt, te Kalmthout en inzage in het archief blijkt dat onze fietsclub echter niet opgericht werd in 1975. Want op een van de arduinen zuilen werd onderaan gebeiteld door Fred F.....( onleesbaar) met wat voor het oog onzichtbare letters. Maar met infraroodlicht kwam de naam Flintstone tevoorschijn. Dus onze club dateert uit het stenen tijdperk juist na de ontdekking van het wiel ! Wij zijn dus de oudste fietsclub van het land, misschien wel ter wereld ! Blijkt dat Bruno dan toch niet zulke slechte conditie had en bezit hij al over een goed recuperatievermogen want na het drinken van een cola (hersteldrank) kon een extra vat Amstel afgetapt worden ! Samen genuttigd met enkele borden pasta.
Voor de volledigheid van het verslag :
- Wij spraken met de broer van Tom Dumolin en met de zus van Annemiek van Vleuten
- De persfotograaf van dienst was zeker een broer van Silvère Michielsen. Hopelijk kon hij door de lens zien!
Bob Zaman